Lieve mensen, mijn bundel De Lege Boot is vanaf nu (maandag 18 november 2013) verkrijgbaar bij de erkende boekwinkel. Ik heb het laten publiceren als Printing on Demand-uitgave bij Gedichten.nl.
De prijs is 13,50 euro. Je kunt bestellen door het ISB-nummer op te geven bij de boekwinkel: 9789461938442. Het wordt dan binnen 5 werkdagen geleverd. Vergeleken met de augustusredactie zijn er een paar mooie verzen bijgekomen, de eindversie bestaat uit 32 gedichten. En tot dusver alleen maar loeigoeie reacties!
zaterdag 16 november 2013
donderdag 8 augustus 2013
Inhoud
I. Voorspel
1. Naturel
2. Rhynspoorplein
3. Statief
4-6 Over Tholen
II. Uit de kooi
7. De tovertuin
8. De cavia
9. Een ree
10. Een wandeling
11. Zestig
12. Dat is het niet
13. De helende meesteres
14. En dansant
15. Mijn liefde
III. Sonnetten
16-17 De lege boot
18. De overkant
19. De nachtwaker
20. Een verlosser
21. Avondwandeling
22. Harde bankjes
23. Lelies groeien
24. Mijn hond
25. Het geluid van mijn tuin
IV. De leegte
26. De gierzwaluwen
27. De archeoloog
28. Het groen
29. Niemand weet
30. De romanticus
31. Musée Rodin
32. Voortaan electrisch
33. Thuiskomst van Odysseus
34. Het hert en de beek
35. Theetijd
36. Op een eiland
Naturel
Wat een schitterend gezicht:
dit pastelkleurige meisje
met haar los gehaakte zwarte trui
zwarte netkousen en zwarte lichte rok.
In haar geïmproviseerde spel
vegen spontane tranen
de mascara over haar gezicht.
Bij zo wendbare ontroering
schijnt zij van binnenuit verlicht
als een naïeve aquarel.
Zo goed als tragische vervoering
maar zo licht,
dit speelstertje heeft werkelijk de blues:
een haast ondraaglijk naturel
van bijna geen gewicht.
Rhynspoorplein
Toen wij spelend in de berm
het liefdesgraszaad afstroopten
was het kanaal achter het weiland
bijna zo ver als de horizon.
Destijds waren wij ouder dan nu:
in de stad waait het altijd
tussen de gebouwen. Een tramhalte
vat meer kou dan de sluis
(die wij ons niet konden voorstellen
ooiit te bereiken).
Tussen rachitische honden en klamme
jassen beklemd is de berm
immers verder dan Babylon.
Kinderen roken hun sigaret
op het achterbalkon.
Statief
Ik zoek een vriend; een jonge fotograaf.
Ik ken hem niet. Ik weet niet hoe hij heet.
Zijn naam is losgeraakt van zijn statief.
Drie jaar terug nam hij een retourvlucht India,
verloor zijn dieptescherpte; en verdween. Intussen
zaaide ik papavers in mijn achtertuin.
Vanaf mijn uitkijkpost kon ik hem helder zien
maar niet bereiken: pover objectief.
Zijn spoor is bij de grens gezien: Iran.
'k Weet zeker dat ik hem herkennen zal.
- Wat als ik hem vind, nog warm naast zijn statief?
- De achterdeur, de heg, vandaar de grens.
Ik moet hem zoeken. - Ik zal wel niet meer gaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)