De nachtwaker

Er gaat een nachtwaker door de straat

steeds als de maan ten onder gaat;

hij stelt mij de vragen van de nacht

wanneer ik zonder mijn liefste zacht...

En door mijn omfloerste regengordijn

(als ik nog steeds wil verenigd zijn)

moet ik mijn eigengereidheid bekopen

met woorden, die op 't denken maar blijven stropen;

en daar gaat dat wagentje weer voorbij

en stelt weer een vrachtvol vragen aan mij:

laat je het gaan? of laat je het lopen?

ach liefste, zolang ik kan blijven hopen

zal die wagen mij toch een worstje zijn

als mijn liefde zo groot is, mijn hart zo klein.