De overkant

Ik heb met mijn talent gesmeten,

er zat totaal geen richting in:

dan was het veel te veel gespleten

en dan weer zonder enige zin.

Ik heb in opdracht veel gewerkt,

en mezelf altijd afgebeuld

als iemand, en onopgemerkt,

die met zijn eigen vijand heult,

dan gaf 'k mezelf weer van katoen

met zweep en gesel. Niet meer doen,

dan stok ik voor een steile wand.

De mildheid van het lentegroen,

breng dat maar eens aan mijn verstand,

die mildheid komt van de overkant.