Het geluid van mijn tuin

Na de ijzige katharsis is mijn hart weer rein;

mijn wonden zijn geheeld, ik kan weer bollen planten,

en adoratie voelen voor al het verwante

en liefde brengen waar ze hoort, ootmoedig zijn.

Ik kan luisteren naar de merel in de heg

die ik vorig jaar nog een lied van Mozart wou leren,

maar toen ik hem eens grondig wou laten studeren

kende hij zijn les al, en vloog schaterend weg.

Want ik heb zo in wroeging en spijt zitten zwelgen,

dat dat onkruid nauwelijks meer was te verdelgen

en wie mij liefheeft, kon ervan meegenieten.

Maar er komt altijd een eind aan dat lied, en

ik hang die aftandse lier aan de wilgen.

't Is tijd voor rozengeur tussen margrieten.